Middernacht treinvensterzelfportret

Het is (0:09) nul uur negen
fijne regen
als zweepslagen op de ruit
kleine druppeltjes spreiden zich uit.

eindeloos turen
van het volgen van geluiden
tot het ritme vinden in voorbij zoevende lichtflitsen

soms is het volledig een spiegel
geen lichtjes in het zwart,
dan lijkt het achteruit
wanneer je rijdt,
toch vooruit blijkt.