Ik werd pudding
Hij een lepel
Mijn metafoor voor de in een kooi omsloten gebeurtenis
Een legkip in het hoofd .
Omschaalt zijn
Een ei op schaal
Pudding vanbinnen .
Dingen verdringen .
Lepel me op opdat ik verdwijn,
Ledig mij en niet de wijn .
Zedig zijn zij die liggen
En die staan en dan gaan
Stil staan en niet wachten,
Maar gewoon stil,
Staren naar
Zedige mensen .
Coulis van geplukte vruchten als topping,
Verwensen .
Als de legkip lepels legt, lust ze dan pudding ?
woensdag 5 augustus 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten