Een druilerige uil op een spiegellijst kijkt met één oogje scheel naar jou...
Drentelend drempelend
Een zebra op stilletto's steekt de straat over
ze keek niet links , niet rechts
tussen betonnen bomen is het ongevaarlijk
Je draait je om
en in het etalageraam weerspiegel je je
en daar zit hij weer scheef nu want nu je schouders hangen
In lagen behangen op een vochtige muur
dubbele beglazing vervormt je gelaat
bevroren beeld van een waterspiegel figuur
Bij het opvliegen valt je paraplu open die zich in een plotse regenbui vult
“Oehoe…”
“Who ?” : roep je omhoog, mantelpakje, het grijs in.
donderdag 18 februari 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten