De man die het strand droeg

Een dijk en een miniatuur woestijn
barokke bewegende wolken
het kolken van de golven
repetitief verschijnen en verdwijnende
geometrische curven in het vervlakte zand

de omgekeerde wereld draagt hij onbewust,
Atlas, op zijn rug
daagt uit de droom te dromen
reflecteert 't daar 't staketsel
verwarde het de structuur

het dragen van tijd
als een rugzak op de rug van de reiziger zonder doel
antiek gekaderd
verschijnt het voor je
wat een surrealist
omschreef als een list.

http://jonasvansteenkiste.blogspot.com/2010/03/ill-be-your-mirror.html