Ik doorklief rotsen en steen
tunnelend over ijzer
zweef ik over de onder mij meanderende
rivier, rechtdoor over onderdoor slingerend
langsheen Ardeens dorpje met
kerkje zoals je ze in elk Waals dorpje
wel een replica van ze hebt staan, maar je
gelooft dat dit het originele is.

Ik kijk doorheen druppels naar een
omgekeerde wereld waar grijze grond tegen
een bruin groene lucht afsteekt, zo ook steken
de kerktorentjes , modern uit jaren'70
of eeuwig hetzelfde
uit tijden van verloren geloof (uit de lucht omlaag).

Vandaag geloof ik in regen , doorheen druppels op het venster als beeltenis van de hemel op aarde.