Zandkastelen

De koning in zijn eigen kerker verbannen

daar, om zijn zoon niet te kunnen
ontmantelen
uien etend en draagt geen kroon
en verdaagt hij traan en toorn

daar, waar naaktheid zonder troon
blootsvoets als naast de slotgrachtdijk
na hevig regenen alles spiegel lijkt
gezeten alsof wachtend zo vroom

Galant draait eromheen
uitgedost in goudgeel
een geloofwaardigheidsbekleder
die rinkelend kleine belletjes en melodieus gefluit
dansant te berde brengt

Het zachte plenzen van lachopwekkende bewegingen
golven uit tot tendensen in helend spelen
als over de golven springen
zonder de omslaande koppen te raken
zandkastelen maken en ze dan
laten aanvallen door naderend water
enkelhoog opspattend
opgedroogd proefde alles zout
huid kleurt goud
waar egaal gewassen
 zacht en onverwacht daar weer
     eb abstract bracht en
waar vloed vervlakte.