maandag 14 november 2011

Heremiet


Heremiet*

Je draait je om en ziet plots niet meer waar je vandaan kwam. Je ziet enkel nog waar je heen liep, alsof je door een grote reflecterende wand bent gelopen.

Je staat stil, hier en nu wordt je doel. Je voetsporen lopen wat door elkander, je weet plots niet meer waarheen je ging en waarom die duin aan de einder die je dacht dat achter je lag, zou kunnen vervangen wat je achter je liet.

Je ging, maar nu draait het enkel nog om gaan. Waarheen gaan… weggeraken uit een doolhof zonder muren.

Je telt je stappen tot 1000 passen richting de zon tot dat jou eigen voetsporen in het zand jou kruisen.

Je eigen schaduw wordt je richtingaanwijzer, maar wanneer ook die loodrecht vanuit de zon met je voetzolen samenvalt doet het je kantelen en knielen.

Zittend op je hurken, graaf je je handen in de twee kraters die je knieĆ«n in het zachte zand achterlieten. Je handen voelen nu koel aan en graven het hete zand weg tot een kuil. Deze kuil wordt een gat. Een gat in de aarde als een hol van een pelgrim. Vanuit je hol zie je geen onrustwekkende horizon meer. Stil schuiven de eerste avondsterren over je kraterrand.

Er zit woestijnzand onder je vingernagels en je proeft de zee wanneer je met de rug van je hand je mond afveegt en een zachte wind als in een schelp maakt haar hoorbaar rondom je.

Je wacht tot de maan opkomt en voort snelt naar haar hoogste punt, tot wanneer je ijlend en nat van het zweet dacht dat jij het was die met je maankoorts in een plas kwam te zitten, maar zoals haar magische aantrekkingskracht het grondwater omhoog zuigen kan, lik jij het zand op.



* Is een kluizenaar die zich terugtrekt in de woestijn als een heremiet in haar schelp, het woord heremiet komt uit het Grieks en betekent woestijn,.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten